روزگاران تیــــــره همچـون گـور شـد
آدمیّـت ، گُــــم شــد و مهجـور شـد
گـورهــــــا ، بیغـوله هـــا آباد گشت
کُشـت و کُـشـتار و عنـــاد آزاد گشت
اتّـفـاق از جمـع ِ یاران رفتـــــه است
اعتـمــاد از همـقطـاران رفتـــــه است
وای از ایـن نامردمـی هـا ، وای وای
اشکِ حسـرت ریخـت باید ، های های
خـاک بفشـانیــــــم بـر سـر خویــش را
تـا نه بینیـم ایـن همـــــــه بَـد کیـش را
آرزو جـان ، یـاد آن دوران به خیــــر
یـاد ایّـام ِ خـوش ِ گیـــــلان به خیــــر
« یـاد بـاد آن روزگـاران یـاد بـاد
روز ِ وصـل دوسـتـداران یـاد بـاد »
خـوش بسـاطِ هـــــای وهـوئی داشتیـم
گـوشــه ی امـن و سـبـوئـی داشتیـم
خاطــــری آسـوده ، حالـی پُـر نشاط
هـــــــر شبانگاهان مـی و نـی در بساط
شعـــــــر بـود و شــاهـد و سنتـور بـود
غـالبــاً هــــــر شـب بساطی جـور بـود
پایکـوبان ، دسـت افشـان ، پُـرخـروش
سـاغـر مینـــا به دسـت و نـوش نـوش
کـوچه هــــا هـــرشـب زمستی های ما
ســرخـوش و پُـر شـور از آوای ما
آرزو جـــــان ، ایـدریـغــــــا ایـدریـغ
رنج غــــربـت کُشـت ما را ایـدریـغ
هیـچ یـاد ِ مــا غـریبـــــــان نیسـتی
یـادِ مــــــا محنـت نصیبــان نیسـتی
زان هـمــــه یـاران ِ خـوب ِ با وفــا
هیـچ کـس را نیـست دیگـر یـادِ مــا
هـــــم تـوما را بُـرده ای از یادِ خـویش
بیـش کــــــردی روزگار مــا پـریـش
از تـو ایـن نـا آشـنائی خـوب نیست
با رفیـقـــــان بیـوفـائی خـوب نیست
گـرچه اینـجا از شکیـب افتــــــاده ایـم
آرزومنـــــد و غــــریـب افتــــــاده ایـم
یـادِ یـاران ِ وفــــــاداریــــــم مــــــا
هــــر نفـس مشتـاق دیـداریـــــم مــــــا
رنـج ِ غُـربـت ، بـدتـریـن ِ رنجهـاسـت
مـرگ درغـربـت، عـذابی جـانگـزاسـت
فرید خراسانی
نیـکوزیا- قبرس آگوسـت 1996
پایان
No comments:
Post a Comment