من ایرانی ام

گرمرا اعدام و تیرباران کنی

لاشه ام را تکه و ویران کنی

تکه هایش را سپس پنهان کنی

باز گویم من که من ایرانی ام

گر که بیرحمانه سنگسارم کنی

تیغ داغی برتن زارم کنی

همچو حلاجی تو بردارم کنی

باز گویم من که من ایرانی ام

گر که از تاریخ مرا پاکم کنی

دربدر در بین افلاکم کنی

زیر آوار ستم خاکم کنی

باز گویم من که من ایرانی ام

گر که آواره زایرانم کنی

درد غربت را تو بر جانم کنی

نان من عشق است تو بی نانم کنی

باز گویم من که من ایرانی ام

گرزمی نوشی تو ناکامم کنی

جای می زهری تو در کامم کنی

باده را خونین ودر جامم کنی

باز گویم من که من ایرانی ام

گر که ایران را تو زندانم کنی

رخنه در آئین و ایمانم کنی

اهرمن را حاکم جانم کنی

باز گویم من که من ایرانی ام

گر چه در دنیا کنون آواره ام

از نگاه این جهان دیوانه ام

گر چه ویرانه شده این خانه ام

باز گویم من که من ایرانی ام

گر چه امروز بی نسیب از یاری ام

پشت این غم خانه رسوائی ام

گر چه محکوم شب خاموشی ام

باز گویم من که من ایرانی ام

سروده ای از بابک اسحاقی