خرد

گویند تو گر شبی بخوانی قرآن

هر گونه گناه تو ببخشد یزدان

ننگست برین خدا که با وعده و شرط

سازد به دل مرید راهش ایمان!

***

تو از کم بودنت فریاد غم شو

فدای پوچی خاک عدم شو

برای آن بت نحس عربها

به سوی خاک هر بتخانه خم شو!

***

حرف خرد و بتان بیهوده زدی

زندانی این سرای حبس ابدی

فریاد خردمندی تو خیره سریست

تا مانده به فکر ساکنت بی خردی

***

خدای دین رذلان فتنه ساز است

دهانش بهر ویرانی چه باز است

بزن زانو به روی خاک الله

که او محتاج تمجید و نماز است!

***

چو دریایی ز جان و خون مواج

برفته در ره این تخت و این تاج

هزاران جسم بی جرم و جنایت

هزاران مرد آزاده چو حلاج

***

تا جهل تو در وجود ذاتت باقی ست

این قلب همیشه هرزه گردت یاغی ست

انگار که در میان عقلت ، دل تو

بهر خرد و مستی فکرت ساقی ست

***

گویم چه غم و چه کینه داری از غم

کاین گونه دلی خزینه داری از غم

تا روز فنا که لحظه ی آزادیست

صد غصه درون سینه داری از غم

***

تا راه تو در راه دل جاهل توست

افسار خرد به دست قلب و دل توست

این خرقه ی بیهوده اگر راه تو شد

حکمی ز سکوت فکر بی حاصل توست

***

به سراپرده ی این خرقه مزن نقش نقاب

تو درین وهم و خیالات و غم و حیله مخواب

آنکه در عالم رویا گذراند عمرش

روزگارش بشود ماتم کابوس و سراب

***

چو فکر و باورت دین خرافی ست

تمام عالم تو یاوه بافی ست

برای محو یک عمر کذایی

تو هر جایی روی یک لحظه کافی ست

منصور عزیز