شعری برای مادر ایران شهبانو فرح پهلوی

 

در کاخ پادشاهی,در پای تخت شاهی

در شب میلاد نور,در قحطی سیاهی

با مهر آریایی,مهربان بانو شدی

مادر ملتی با,نام شهبانو شدی

ای مادر گرامی,همسر مرد نامی

 

 

رنجی که برده ای تو,نداره التیامی

نه وقت بار عامی,نه فرصت سلامی

از این همه مصیبت,نمیشه گفت کلامی

مهر آفرین گلبانو,ای نازنین شهبانو

خونه را خاک گرفته,از بیکسی تا زانو

مهر آفرین گلبانو,ای نازنین شهبانو

خونه را خاک گرفته,از بیکسی تا زانو

شکوه تخت جمشید تاراج آشنا شد

آیه تخت کوروش چوبه دار ما شد

پرچم شیر و خورشید بی یال و دم رها شد

جهنمی به نام دین خدا به پا شد

رنج زیادی بردیم,از دنیا ضربه خوردیم

افتادیم از بزرگی,اما هنوز نمردیم

زنده به عشق یاریم,تشنه کارزاریم

ما امتداد سبز,دوباره بهاریم

مهر آفرین گلبانو,ای نازنین شهبانو

 

 

 

خونه را خاک گرفته,از بیکسی تا زانو

در سرزمین خورشید,اگر که روشنی نیست

مثل تو عاشق مهر,تو قصر عشق زنی نیست

رو خط سرنوشت,هر دوی ما نوشته

شکسته ها شکسته,گذشته ها گذشته

تا وقتی که به دلها,نوید عشق میدی

وقتی تو را میبینیم,لبالب از امیدیم

میگذریم از سیاهی,پا میذاریم تو راهی

که میرسه به مرز,ایران پادشاهی

مهر آفرین گلبانو,ای نازنین شهبانو

خونه را خاک گرفته,از بیکسی تا زانو

مهر آفرین گلبانو,ای نازنین شهبانو

مهر آفرین گلبانو,ای نازنین شهبانو

 

 

 

همایون هوشیار نژاد