در این خاک زرخیز ایران زمین
نبودند جز مردمی پاک دین
همه دینشان مردی و داد بود
/ وز آن کشور آزاد و آباد بود
/ چو مهر و وفا بود خود کیششان
/ گنه بود آزار کس پیششان
/ همه بنده ناب یزدان پاک
/ همه دل پر از مهر این آب و خاک
/ پدر در پدر آریایی نژاد
/ ز پشت فریدون نیکو نهاد
/ بزرگی به مردی و فرهنگ بود
/ گدایی در این بوم و بر ننگ بود
/ کجا رفت آن دانش و هوش ما
/ که شد مهر میهن فراموش ما
/ که انداخت آتش در این بوستان
/ کز آن سوخت جان و دل دوستان
/ چه کردیم کین گونه گشتیم خوار؟
/ خرد را فکندیم این سان زکار
/ نبود این چنین کشور و دین ما
/ کجا رفت آیین دیرین ما؟
/ به یزدان که این کشور آباد بود
/ همه جای مردان آزاد بود
/ در این کشور آزادگی ارز داشت
/ کشاورز خود خانه و مرز داشت
/ گرانمایه بود آنکه بودی دبیر
/ گرامی بد آنکس که بودی دلیر نه دشمن در این بوم و بر لانه داشت
/ نه بیگانه جایی در این خانه داشت
/ از آنروز دشمن بما چیره گشت
/ که ما را روان و خرد تیره گشت
/ از آنروز این خانه ویرانه شد
/ که نان آورش مرد بیگانه شد
/ چو ناکس به ده کدخدایی کند
/ کشاورز باید گدایی کند
/ به یزدان که گر ما خرد داشتیم
/ کجا این سر انجام بد داشتیم
/ بسوزد در آتش گرت جان و تن
/ به از زندگی کردن و زیستن
/ اگر مایه زندگی بندگی است
/ دو صد بار مردن به از زندگی است
/ بیا تا بکوشیم و جنگ آوریم
/ برون سر از این بار ننگ آوريم
